Hoe beïnvloedt jouw familiesysteem wie je bent en hoe je handelt, zowel privé als zakelijk? Veel mensen blijven onbewust sterk verbonden met patronen en dynamieken uit hun familie, wat een grote invloed kan hebben op hoe ze zich gedragen binnen groepen, relaties en organisaties. Dit onderliggende systeem kan bepalend zijn voor de manier waarop je in het leven staat en beslissingen neemt.
Vraag jij je wel eens af waarom je vaak in bepaald gedrag vervalt? Of waarom je emoties ervaart die je niet altijd kunt plaatsen?
Door je plek in een bepaald systeem, zoals je familie of je werk, te onderzoeken kun je zien waar belemmeringen zitten. Het kan belangrijk zijn om hiernaar te kijken, het kan je namelijk tegenhouden in je ontwikkeling of groei.
Je kunt hierin gecoacht worden met behulp van Systemisch werken.
Een systemische kijk op de mens betekent ook: oog hebben voor het grotere geheel waarin jij leeft en werkt. Uitzoomen. We kijken naar hoe je plek en de verhoudingen binnen je gezin en familie in het verleden, je gedrag in het heden beïnvloeden.
Alles is verbonden en elke schakel telt. Er is meer wat je niet ziet (de onderstroom), dan wat je wel ziet (de bovenstroom) en dat gaan we onderzoeken. Het onderzoeken ervan geeft ruimte.
Een probleem is slechts de best mogelijke oplossing van het systeem op dat moment.
Systemisch werken gaat uit van drie basisprincipes:
- Ordening en plek
- Recht en plicht om erbij te horen
- Evenwicht in geven en nemen
De grondleggers van Systemisch werken gaan ervan uit dat veel van onze (onbewuste) overtuigingen, patronen en gedragingen hun oorsprong vinden in de systemen waarin we zijn opgegroeid, waarin we leven en werken.
Systemisch werken is een manier om inzicht te krijgen in je plek in een systeem, en kan je helpen bij vragen zoals:
Sta ik op de juiste plek? Wat is mijn rol?
Wat mag ik loslaten om iets nieuws te beginnen?
Hoe is de balans tussen geven en nemen?
Hoe sta ik tov doelen of veranderingen?
Wat zijn mijn onuitgesproken behoeftes, verwachtingen?
Wat zijn de verborgen verbanden in mijn familie?
Systemisch werk is bij uitstek een methodiek die werkt op het niveau van bewustwording. Het zichtbaar maken van dynamieken in een systeem, het ervaren van een gewaarwording bij een kleine opstelling geeft inzicht en rust.
Dit kan met poppetjes in een tafelopstelling of met vloerankers, zoals een stoel of voorwerp, in de praktijkruimte, waar je zelf ook in plaats kan nemen.
Maar ook het maken van een genogram helpt je bij het terugkijken. Dit is een schematisch overzicht van je familiesysteem waarin feiten uit dit systeem worden weergegeven. Een genogram geeft je inzicht en is een goede stap om bewust te worden van de feiten uit jouw historie, zoals vroeg gestorven familieleden, oorlog, belangrijke liefdes van ouders enz.
Hoezo, "Ik draag mijn ouders?"
"Mijn moeder weet gewoon niet hoe ze dit moet regelen, en daarnaast is ze zo eenzaam sinds mijn vader is overleden. Ik kan het haar niet alleen laten doen, dan gaat het fout in mijn optiek.
Ik voel me ook een beetje schuldig wanneer ik niet even iedere dag polshoogte neem. Ja, het is wel wat zwaar zo naast mijn werk en eigen gezin. Maar wie doet het anders, en het blijft wel je moeder."
Veel van deze overtuigingen waren die van mijzelf.....
Misschien herken je ze ook wel. Het is vaak ook zo subtiel...waar ligt de grens bijvoorbeeld tussen praktische ondersteuning of emotionele ondersteuning? Vooral dat laatste maakt het zo belastend.
Voel je dat je je werkelijk kunt richten op het belangrijkste systeem, je eigen gezin, zonder schuldgevoel, of wordt er steeds een appel op je gedaan door bv één van je ouders of door loyaliteit aan hen vanuit jezelf?
Het is prachtig wanneer je kan bijdragen en hulp kan bieden. Praktisch gezien, en voor een bepaalde tijd.
Maar wanneer je een innerlijke verplichting voelt of, onbewust, wordt bewogen door een subtiele claim door bv een teleurgestelde ouder, dan schiet je je doel voorbij. En dat 'voel' je!
Want al die ballen in de lucht houden, én die van je ouder of een ander (want dit patroon herhaald zich vaak in het heden) is niet jouw taak. Door dit in stand te houden brand jij op, en kan de ander niet zelf ervaren dat deze het op een eigen manier zelf aan kan of kan oplossen (dus ook niet op jouw manier!). Je ontneemt de ander als het ware zijn/haar leerproces. Het bij de ander laten, maakt jullie beiden krachtiger.
'Laat vallen die ballen. Laat de ander zichzelf dragen!'
'Ik hier, jij daar!'
Tussen ouders en kinderen is er weliswaar gelijkwaardigheid, maar geen gelijkheid! Word geen ouder van je ouders (parentificatie). Dat is een ongezonde situatie.
Bij de ouder mag je leunen en ontvangen, zover de ouders kúnnen geven! Leer leunen, hulp vragen of in ieder geval je grenzen steeds beter aanvoelen én kenbaar maken...
Herken jij jezelf in een soortgelijk patroon... in een bepaalde uitingsvorm?
Ik leer nog iedere dag steeds meer uit te reiken en hulp te vragen, en niet steeds zelf, ongevraagd, de ander de hand te bieden ;-)
info@margreetverrijcoaching.nl
Rondostraat 1, 3223 PB, Hellevoetsluis, Tel: 06-24902270 KvK 68704348 BTW id NL001429782B55 Rek.nr. NL24 RABO 0138 1744 64